دستگاه اکسیژن ساز همانگونه که از اسمش مشخص است ابزاری جهت تولید اکسیژن است . در خیلی از مریضان بستری در خانه و یا بیمارانی با دشواری های شدید ریوی از دستگاه اکسیژن ساز استفاده میشوند.

خیلی از پزشکان پس از مرخص شدن اشخاص از بیمارستان به فرد و اطرافیان سفارش مینمایند که از دستگاه اکسیژن ساز استفاده نمایند .در واقع وظیفه ویژه در به کارگیری از دستگاه اکسیژن ساز تامین مقدار اکسیژن لازم جهت بدن شخص می باشد. همانگونه که آگاه هستیم شاید نخستین و حیاتی ترین خط درمانی در بیشتر بیماران تامین مثدار اکسیژن کافی است .

اکسیژن ساز هوای اتاق را از یک دسته فیلترها رد میکند که در پایان آن گرد و غبار، باکتری ها و سایر ذرات جدا می گردند . هوا به وسیله کمپرسور از درون پودر زئولیت عبور داده شده و نیتروژن آن گرفته می شود و اکسیژن و بقیه گازها در مخزن انبار و بیرون میگردند و این منوال ادامه می یابد.

مصرف کننده می تواند جریان خروجی اکسیژن را از ۰ تا ۱۲ لیتر بر دقیقه بر حسب گونه وسیله تنظیم کند . جریان رایج به طور معمول صفر تا ۵ لیتر بر دقیقه میباشد که مریضان بیشتر اکسیژن را به وسیله نازال بینی دریافت می نمایند . میزان فلوی اکسیژن به وسیله یک شیر روی وسیله تنظیم می گردد . در برخی مواقع ماسک شکل را می توان تعویض لوله نمود. این وسیله ها دارای یک مرطوب کننده میباشد که لیوان اکسیژن ساز نامیده می شود و موجب می گردد که هوای مرطوب به ریه بیمار برسد.

استفاده دستگاه اکسیژن ساز در شرایط حاد پزشکی و بعضی از بیماری ها میباشد . چند نمونه از وضعیت شدید پزشکی که در آن به استفاده از یک دستگاه اکسیژن ساز جهت درمان کوتاه مدت اکسیژن احتیاج است، در بالا گفته شده است.